بررسی اثر سالیسیلیک اسید بر تحمل به یخبندان بهاره در انگور (vitis vinifera) رقم بیدانة سفید

یخبندان بهاره یکی از عوامل محدود کننده در تولید انگور است. استفاده از برخی ترکیبات شیمیایی یکی از روش های کاهش خسارت سرما محسوب می شود. سالیسیلیک اسید در چهار غلظت صفر (شاهد)، 5/0، 1 و 2 میلی مولار در مرحلة تمام گل روی بوته های انگور ده سالة رقم بیدانة سفید محلول پاشی و صبح روز بعد، تغییرات غلظت کربوهیدرات های محلول، پرولین و پروتئین های محلول در بافت برگ اندازه گیری شد. نمونه هایی از برگ و ساقه به مدت سه ساعت تحت تنش سرمایی صفر، 2-، 4- و 8- درجة سانتی گراد و نمونه های خوشة گل در معرض دماهای صفر، 2- و 4- درجة سانتی گراد قرار داده شدند. کاربرد سالیسیلیک اسید در غلظت 5/0 میلی مولار سبب حداکثر تجمع کربوهیدرات های محلول و در غلظت های 5/0 و 1 میلی مولار باعث افزایش غلظت پرولین برگ شد. کاربرد سالیسیلیک اسید در غلظت 2 میلی مولار سبب کاهش پروتئین های محلول شد. تیمار های سالیسیلیک اسید، سرما و برهم کنش آن ها تأثیر معنی داری بر درصد نشت یونی در بافت های مختلف داشت. تیمار با سالیسیلیک اسید باعث کاهش مؤثر درصد نشت یونی تا محدودة 8- درجة سانتی گراد در نمونه های ساقه و 4- درجة سانتی گراد در برگ و خوشة گل در مقایسه با شاهد شد. به نظر می رسد که سالیسیلیک اسید ضمن افزایش غلظت تنظیم کننده های اسمزی مانند کربوهیدرات ها و پروتئین های محلول باعث کاهش اثرات منفی دمای پایین و خسارت به غشای سلول ها می شود.